Blogun bana bir şakası mı, en son yazdığımın çıkması gerekirken "bence yalnızlık" yazım çıktı. Okudum, sanırım okutmalıyım da... Bir daha bana o evden çık diyeni canım ciğerim demeden dövecek kıvama geldim çünkü.
Kendime bugünkü notlarım, yani 18 Haziran, bugün ilk kez hastane sürecinde giydiğim siyah eşofman altını giydim, bugün ilk kez annemin, aylardır içleri boş bir şekilde gözümün önünde duran, takviye haplarının cam kutularını attım. Fotoğraflarını çektim. Bir tanesine şu tarihte öğlen başladım diye not atmış.
Bugün ilk kez abajura dokundum ve üst kısmını çıkardım, isteyene vereceğim.
Nicedir yapamadığım ama yapmayı hep istediğim şeyleri yapmaya başladım. İyileşiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder