Bugün Pırtık'la aniden vuku bulan, beni çok endişelendiren ve veterinere koşarak vardıktan sonra neredeyse bir saat süren apse temizleme işleminden sonra eve gelirken bir komşu teyzemiz bana 'Yorgun savaşçı,' dedi. Afalladım. Afalladım çünkü bana annem derdi eve bitmiş geldiğim zamanlar.
Konuştuk ayak üstü, 'Çok belli üzgün ve yorgun olduğun ondan dedim,' dedi. Az kalsın unutuyormuşum bu sözü. İyi ki de dedi. Kim olduğumu hatırladım.
Evet, yorgun bir savaşçıyım ben, henüz dinlenme vaktim gelmedi.
Aslında en doğru yorumu bir ablam yaptı: Sen bütün sene sadece biyolojik olarak yaşıyordun, nefes alıyordun ama ölüydün, şimdi dirilmenin vakti geldi.
Kendimi düşününce, gerçekten de hepiniz beni yaşıyor sandınız, ölüydüm ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder