Bazı şeyleri yok etmek neden bu kadar zor? Neredeyse 11 ay geçti, hala daha boş Transamine kutusu, birkaç prospektüs, biri Zevalin, biri Pantpas... Zevalin dönemindeki uyarı kağıdı A4, buzdolabıuna mıknatısla konmuş olan, her seferinde dolabı temizleyip yerine aynen geri yerleştirdim, o gdince yalnız kalacakmışım gibi bir his...
Şimdi ortak kredi kartımızı parçalıyorum, aylardır kenarda duran, çoktan borcu kapatılmış, iptal edilmiş kartları. Siktiğimin bir kredi kartı insanı neden ağlatır? Onu keserken sanki göbek bağınızı kesiyorlarmışçasına neden bir acı hissedersiniz? Beraber yaşadığınız dönemler mi? Ödemeleri yaparken paylaşmalar, düze çıkarmaya çalışmalar, bir Bertecim az kaldı bitecek cümlesi, tüm borçlarını kapattım, bitti anne, sen öldün, her şey bitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder